ANNE OLAMAMAK DEMEK...

Sevgili dostlarım,
İki gün sonra evliliğimin 6. yılını doldurmuş oluyorum. Hayatımda herşeyin yolunda gittiği tek dönem bu... Tabii ki bir şeyler eksik olmadan hayat yürümüyor. Sol yanımı ağrıtan bu eksiklik bana 'keşke bir bebeğim alsaydı da başka hiçbirşeyim olmasaydı' dedirtiyor. Paylaşmak istedim ama yaşamayan anlamıyor... Ben anlamayanları anlamayı öğrendim. Vazgeçmiyorum sonunda ne olacağını az çok tahmin etmeme rağmen vazgeçmeyeceğim. Bunlar hissettiklerim bilgisayarımla paylaşmak istedim, her şey bittiğinde okuyup hatırlayabilmek için....

Anne olmak isteyen bir kadın için, anne olamamak demek; baktığın her bebekte yüreğinin kalması demek…
Geceleri uyanıp sabaha kadar senden sonra evlenip, senden önce çocuk sahibi olanları saymak demek…
Hiç sebep yokken iki de bir ‘belki hamileyimdir’ deyip gidip test yaptırmak demek…
Her test için gittiğinde seni gören sağlık personelinin sana acıyarak bakması demek…
Gördüğün hamile kadınlara gözlerinin takılıp kalması, nazarının değeceğinden korkup bir sürü dua etmek demek...
Etrafındaki yakınlarının, komşularının, büyüklerinin durmadan ‘çocuk yok mu?’ diye sorup, yaranı kanatması demek…
Yastığı karnına koyup gizli gizli aynada kendini seyretmek demek…
Aynada kendini seyrederken yakalandığın eşine karşı mahcup olup, saatlerce ağlamak demek…
Doğmamış çocuğun için her gün mektuplar yazmak, ‘hadi gel artık tükeniyorum’ diye yalvarmak demek…
Yanında ne hissettiğini anlayacağını bildiğin birilerini arayıp asla bulamamak ve anlatmaya çalışmaktan yorulup içine kapanmak demek...
anne olmak isteyip de anne olamamak demek; kendini yarım kalmış, eksik bırakılmış, unutulmuş hissetmek demek…
olmak ya da olmamak ile anne olmak ya da olmamak arasında hiçbir fark olmadığını bilmek demek...
bütün bunları yazıp da yazdıklarını kimsenin anlamayacağını bilmek demek...